-O HΧΟΣ ΣΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΑΙΩΝΑ
-ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ΒΑΣΙΚΑ ΗΧΗΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
-Ο ΗΧΟΣ ΩΣ ΓΛΥΠΤΟ
- ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ (XΕΝΑΚΙS, STOCHKHAUSEN,CAGE κλπ)
- SOFTWARE ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ Η/Υ
Πριν από οτιδήποτε άλλο, θα δείξουμε ότι η έννοια του χρόνου μπορεί να είναι εντελώς χωρική, κι ακόμη ίσως η διάκριση χώρου και χρόνου να μην έχει, σε κάποιες περιπτώσεις τουλάχιστον, φυσική έννοια.
Το υπόβαθρο κάθε μετασχηματισμού, η έννοια του χρόνου, είναι το αντικείμενο αλλά και το υποκείμενο κάθε μετασχηματισμού. Ακόμη και σ ένα υποθετικό ταξίδι στο χρόνο, θα σκεφτόμασταν να βρεθούμε σ έναν τόπο αλλά σε άλλο χρόνο, δηλαδή σε άλλον, χωροποιημένο χρόνο · παρότι ο όρος είναι αδόκιμος, τον χρησιμοποιούμε εδώ για να δηλώσει την ιδιαίτερη ποιοτική φύση του χωροχρονικού συμβάντος, εννοιας πολύ σημαντικής,η οποία και αναλύεται αργότερα....
Γενικά στη φυσική, ο όρος κβάντο ή κβάντουμ αναφέρεται σε μια αδιάστατη μονάδα ποσότητας, ένα "ποσό από κάτι". Για παράδειγμα ένα κβάντο φωτός είναι μία μονάδα φωτός (ή αλλιώς φωτόνιο). Η λέξη "κβάντο" προέρχεται από το λατινικό "quantus", που σημαίνει "πόσο". Έτσι ο όρος αυτός απαντάται με τρεις έννοιες:
1. ως μία ποσότητα (γενικά),
2. ως μια μονάδα φωτός, και
3. ως ελάχιστη ποσότητα στην οποία εκκρίνεται ένας νευροδιαβιβαστής, ειδικότερα.
Ένα εξ' ολοκλήρου νέο εννοιολογικό πλαίσιο αναπτύχθηκε γύρω από την έννοια "κβάντο", κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Πρόκειται το εννοιολογικό πλαίσιο της Κβαντικής Μηχανικής. Η κβαντική μηχανική θεωρείται πιο θεμελιώδης από την κλασσική μηχανική, καθώς εξηγεί φαινόμενα που η κλασσική μηχανική και η κλασσική ηλεκτροδυναμική αδυνατούν να περιγράψουν.
Κεντρική σημασία στη θεωρία της κβαντικής μηχανικής κατέχει η έννοια της κβάντωσης: ένα φυσικό μέγεθος είναι δυνατόν να είναι "κβαντισμένο", πράγμα που σημαίνει ότι το μέγεθος αυτό δεν μπορεί να πάρει οποιαδήποτε τιμή, αλλά μόνο συγκεκριμένες τιμές. Για παράδειγμα, η κίνηση ενός ηλεκτρονίου σε κάποιο άτομο πραγματοποιείται μόνο σε συγκεκριμένες ενεργειακές τροχιές.
Κυματοσυνάρτηση
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
H κυματοσυνάρτηση (η οποία συνήθως συμβολίζεται με το ελληνικό γράμμα \psi \,) είναι η συνάρτηση που ικανοποιεί την εξίσωση Σρέντιγκερ της κβαντικής μηχανικής. Παρόλο που στην κυματοσυνάρτηση εμπεριέχεται όλη η πληροφορία ενός κβαντομηχανικού προβλήματος, η ίδια δεν έχει κάποιο φυσικό νόημα ή περιεχόμενο.
Σύμφωνα με τη στατιστική ερμηνεία που πρωτοδιατυπώθηκε από τον Μαξ Μπορν το 1926, το τετράγωνο της απόλυτης τιμής της κυματοσυνάρτησης είναι αυτό που έχει φυσικό νόημα, καθώς αποτελεί την πυκνότητα πιθανότητας ενός μεγέθους.
Για παράδειγμα, αν πρόκειται για τη θέση ενός σωματιδίου, η ποσότητα |\psi(x)|^2 \, μας δίνει την πυκνότητα πιθανότητας να βρεθεί το σωματίδιο σε μια περιοχή του χώρου.
Ως Χώρος Hilbert ονομάζεται ο χώρος των συναρτήσεων που χρησιμοποιείται στην κβαντική μηχανική. Η έννοια του χώρου είναι καθαρά μαθηματική. Το πιο απλό παράδειγμα χώρου είναι ο τρισδιάστατος ευκλείδιος χώρος , ο οποίος χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλά προβλήματα της φυσικής. Σε αντίθεση με τον χώρο αυτό, o χώρος Hilbert είναι απείρων διαστάσεων.
Μαθηματικά, ο χώρος Hilbert ορίζεται ως ένας διανυσματικός χώρος ο οποίος είναι εφοδιασμένος με εσωτερικό γινόμενο και είναι πλήρης ως προς τη στάθμη (norm) που ορίζεται από το εσωτερικό γινόμενο.
H ουσιώδης διαφορά του χώρου Hilbert από τους απλούς διανυσματικούς χώρους έγκειται στο ότι αυτός κατοικείται από συναρτήσεις αντί για διανύσματα. Δηλαδή η βάση του χώρου και τα στοιχεία του αποτελούνται από συναρτήσεις. O χώρος Hilbert μπορεί να είναι πραγματικός ή μιγαδικός.
Ειναι πολύ δύσκολο να δοθεί ένας επαρκής ορισμός του χρόνου. Xρόνος , ως μετρητικό σύστημα, μπορεί να θεωρηθεί το αποτέλεσμα σύγκρισης διαρκειών μεταξύ γεγονότων. Αλλά που αρχίζει και που τελειώνει ένα γεγονός;
In physics, the Planck time, (tP),
is the unit of time in the system of natural units known as Planck units.
It is the time required for light to travel,
in a vacuum, a distance of 1 Planck length.[1]
Μπορεί ο χρόνος να έχει διακριτά χωρικά τμήματα; Mπορεί δηλαδη η έννοια του Αναξίμανδρου όπως εκφράστηκε με το "κατά τήν τοῦ χρόνου τάξιν" να χωρο-ποιηθεί; Σύμφωνα με κάποιες θεωρίες , η απάντηση μπορεί να είναι καταφατική.
H καθημερινή εμπειρία μας για το χρόνο είναι μια αντίληψη συνεχούς ροής όπου κάθε χωροχρονικό συμβάν έχει τη δική του διακριτή θέση στο ενιαίο χώρο χρονικό συνεχές. Μια από τις ενδιαφέρουσες φυσικές θεωρίες για το χρόνο, δεν αναγνωρίζει στη χρονική διάσταση τη συνέχεια, θεωρώντας το χρόνο ως μικροσκοπικά σωματίδια συνενωμένα σε διαδοχή. Ελάχιστο χρονικό διάστημα θεωρείται η μετακίνηση από το ένα σημείο στο άλλο και ονομάζεται chronon , ίσο με 10-24 του δευτερολέπτου, όσο δηλαδή χρόνο χρειάζεται το φως για να διατρέξει τη γνωστότερη μικρή απόσταση.
Μολονότι ο χρόνος είναι ασυνεχής, εξακολουθούμε να τον αντιλαμβανόμαστε ως συνεχή, ακριβώς όπως αντιλαμβανόμαστε ότι μια ταινία είναι συνεχής μολονότι αποτελείται από μια ταχύτατη ακολουθία διακριτών εικόνων. [Clifford A. Pickover, Χρόνος, Οδηγός για Ταξιδιώτες, εκδ. Κέδρος 1998, σελ. 128]
Ένα chronon είναι ένα προτεινόμενο κβάντο του χρόνου, δηλ., ένα ιδιαίτερο και αδιαίρετο τμήμα από το χρόνο. Η θεωρία chronon προτείνει ότι ο χρόνος δεν είναι συνεχής αλλά παρουσιάζει κβαντική δομη, δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί ως μια διαδοχή με ελάχιστο χρονικό διάστημα αυτό που απαιτέιται για να συμβει ένα κβαντικό γεγονός. Το διάστημα αυτό ειναι ένα προσεγγιστικό μη-μετήσιμο μέγεθος. Το ελάχιστο ορισμένο χρονικο διάστημα ονομάζεταο chronon (=10-24 δευτερόλεπτα). Συμφωνα με τη θεωρια αυτή , μπορούν να υπάρχουν άπειρες σειρές από πραγματικά , συμπαγή σύμπαντα τοποθετημένα στα διάκενα πιθανότητας των κβαντικών γεγονότων του δικού μας συμπαντος. [Clifford Pickover, Χρόνος, Οδηγός για Ταξιδιώτες, εκδ. Κέδρος , σελ. 128-129]
To δικό μας, αντιληπτικό σύμπαν
Ο ενδιάμεσος χρόνος, ανάμεσα από τα χρονικά κενά του αντιληπτικού μας σύμπαντος
Εικ. Από τον Clifford Pickover, Χρόνος, Οδηγός για Ταξιδιώτες, εκδ. Κέδρος , σελ. 129
νόημα ἢ μέτρον τὸν χρόνον, οὐχ ὑπόστασιν.,
ΑΝΤΙΦΩΝ, ΠΕΡΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, 5ος αιων. π.Χ
Η “χωροποίηση” του χρόνου που πραγματοποιήθηκε από τη μοντέρνα φυσική, μπορεί να γίνει άμεσα αντιληπτή αν εκφραστεί ΄ο χωρος και ο χρόνος με την ίδια μονάδα. Η μέτρηση του χρόνου σε δευτερόλεπτα μπορεί να εκφραστεί σε μέτρηση εκφρασμένη σε μέτρα με πολλαπλασιασμό της τιμής του χρόνου με την ταχύτητα του φωτός. Χώρος και χρόνος ενοποιούνται κάτω απ αυτήν την εξίσωση ώστε να θεωρούνται πλέον μια αδιάσπαστη ενότητα, ο χωρόχρονος.
(Διάστημα)2= = (χρονική απόσταση)2 –(χωρική απόσταση )2= t2 –x2
[Clifford A. Pickover, Χρόνος, Οδηγός για Ταξιδιώτες, εκδ. Κέδρος 1998, σελ. 151]
Ω; χωροχρόνος (spacetime) ορίζεται ως οποιοδήποτε μαθηματικό μοντέλο που ενποιεί χώρο και χρόνο σ΄ενα ενιαίο συνεχές. Συνήθως εκφράζεται ως χωρος τριων διαστλασεων όπου ο χρόνος διαδραματιζει διαφορετικού ειδους ρόλο, αυτού της τεταρτης διάστασης.[wikipedia- spacetime]
Ο χωροχρόνος είναι χώρος 4 διαστάσεων. Θα λέγαμε ότι ο χρόνος παράγεται από την κίνηση του χώρου, οπότε ο ακίνητος χώρος των τριών διαστάσεων, αποκτά μια τέταρτη, το χρόνο.
H διάρκεια του χρόνου μπορει να ποικοίλλει σχετικά με τα συστήματα αναφοράς και γίνεται κατανοητή μέσα από γεωμετρικούς μετασχηματισμούς.
Αν ο χρόνος είναι διακριτός σε κβαντική μορφή, με ελάχιστη διακριτή μοναδα, τότε η έννοια της συνεχείας έχει φυσικό νόημα και ενδεχομένως μπορεί να θεωρηθεί οτι ένα γεγονός που έχει δυναμική μορφή στο χρόνο, μπορεί να βρίσκεται στα ενδιάμεσα κενα του χρόνου ως επιπλέον διαστάσεις χώρου.
Θα πρέπει εδώ να υπενθυμίσουμε οτι κάθε βιολογικό γεγονός είναι ένα χωροχρονικό συμβάν ακόμη κι αν το θεωρούμε ως ένα απομονωμένο σύστημα που το εξετάζουμε χωριστά σπό το περιβάλλον για την εξαγωγή συμπερασμάτων.
H Μονοτονική Συμφωνία του Klein, αποτελούμενη από μία μόνον νότα.
Η Μονοτονική Συμφωνία του Κλάιν [9 Μαρτίου 1960]
Σε μια ξάστερη νύχτα το Μάρτιο, στις 10 μ.μ. ακριβώς, ένα πλήθος εκατό ατόμων ντυμένων με επίσημη μαύρη ενδυμασία, συναθροίστηκε στη Galerie International d' Art Contemporain στο Παρίσι. Το γεγονός ήταν το πρώτο εννοιολογικό κομμάτι τέχνης που παρουσιάστηκε στη γκαλερί από το νέο καλλιτέχνη, τον Yves Klein. Η γκαλερί ήταν μια από τις σημαντικότερες στο Παρίσι. Ο κ. Klein με μαύρο σακάκι, διήυθυνε μια δεκαμελή ορχήστρα που βρίσκονταν σε μια πλευρά της γκαλερί. Η ορχήστρα επρόκειτο να παίξει την προσωπική σύνθεση του Klein, την Μονοτονική Συμφωνία που γράφτηκε το 1949. Αυτή η συμφωνία αποτελείτο από μια νότα. Καθώς η μουσική έπαιζε, τρία γυναικεία μοντέλα εμφανίστηκαν στο δωμάτιο. Ήταν όλα πολύ όμορφα και γυμνά. Τα μοντέλα κατευθύνονταν σαν όργανα από τον κ. Klein. Όλα ήταν προγραμματισμένα με λεπτομέρεια. Η μουσική έπαιζε για είκοσι λεπτά δεδομένου ότι τα μοντέλα χρωμάτιζαν το ένα το άλλο με χρώμα από τους κάδους του μπλε χρώματος - ήπια πιέζοντας το ένα το άλλο ενάντια στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο σε έναν τοίχο της γκαλερί. Ο κ. Klein που φορούσε άσπρα γάντια, δεν άγγιξε ποτέ το χρώμα - ή τα μοντέλα. Όταν η συμφωνία σταμάτησε, ακολούθησαν ακριβώς είκοσι λεπτά σιωπής..
O καλλιτέχνης Yves Klein ( γεν. το 1928,Nice- πέθανε 1962, Paris) σπούδασε στην Ecole Nationale de la Marine Marchande και στην Ecole Nationale des Langues Orientales. Tο " Άλμα στο κενό" διατυπώθηκε στην εποχή του περάσματος στην διαστημική εποχή (εκτόξευση του Sputnik I τον Oκτώβριο του 1957) ανήκει δε σε μια σειρά έργων τα οποία εκκινούν από το "άυλο"- ο Klein όρισε την ανέλιξη ως μια διαδικασία κατά την οποία ορισμένα υποκείμενα, σε κατάσταση φυγής ή έκστασης μπορούν να σηκωθούν σε συγκεκριμένο ύψος από το έδαφος. Eξ αιτίας της ενασχόλησής του με το τζούντο και τις αναπνευστικές ασκήσεις πίστευε στην πραγματοποίηση αυτής της εναιώρησης και της αποδέσμευσης του σώματος από τους περιορισμούς της βαρύτητας, κάτι που μετατράπηκε γι' αυτόν σε έμμονη ιδέα.
"Eίμαι ο ζωγράφος του χώρου. Δεν είμαι ένας αφαιρετικός ζωγράφος, αλλά, αντιθέτως, ένας παραστατικός και ρεαλιστικός ζωγράφος. Eιλικρινά, προκειμένου να ζωγραφίσω το χώρο, πρέπει να θέσω τον εαυτό μου στο σημείο, στον ίδιο το χώρο." Yves Klein
ΣΗΜΕΙΑ ΓΡΑΜΜΕΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ ΜΑΖΕΣ
Στοκχάουζεν
Την αφυλοποίηση του αντικειμένου που αναφέραμε στον Ντυσάν και την σύνδεσή του μ΄ένα κατ΄εξοχήν σύστημα κωδικοιημένων χαρακτήρων όπως η γλώσσα, θα συναντήσουμε κατ΄αντιστοιχίαν στη μουσική του Webern όπου ο συνθέτης επικεντρώνεται στον ήχο, στον “έναν ήχο”, ανεξαρτητοποιημένο μελωδικά ή αρμονικά από τους άλλους ήχους της σύνθεσης, την απομόνωση των στοιχείων (isolation of the elements κατα Στοκχάουζεν) αντι της μελωδικής φράσης. Το βήμα αυτό υπήρξε καθοριστικό για την εξέλιξη της δυτικής μουσικής. (βλ. Στοκχάουζεν, ομιλίες για τη σύγχρονη μουσική, UCLA)
To χρονικό αυτό σημείο τοποθετείται από τον Στοκχάουζεν στο 1952, γνωστό ως σημειακή σχηματοποίηση της μουσικής.(punctuated ή point music).
Εργο Kontra Punkte
O απομονωμένος και ανεξαρτητοποιημένος ήχος παρουσίασε αντιδράσεις (κάτι που ωστόσο σήμερα έχει καθιερωθεί), καθώς οι ακροατές δεν μπορούσαν να εντάξουν τους αποξενωμένους ήχους σ΄ένα σύνολο. Το πρόβλημα της εντατικής ανεξαρτητοποίησης του κάθε ήχου οδήγησε σε στατιστικά φαινόμενα στη σύνθεση- υπερβολική ανεξαρτητοποίηση οδηγεί στην ανεξέλεκτη παρουσία ήχων, Συνεπώς οι ομάδες ήχων που δημιουργήθηκαν μπορούσαν τώρα να ομαδοποιηθούν σε σύνολα ήχων που είχαν μετρήσιμο αριθμό ήχων με κοινά χαρακτηριστικά.
Η μουσική σύνθεση, υπο τον κίνδυνο να καταλήξει σε μια εφαρμογή δίχως προφανές νόημα, κινήθηκε στην κατεύθυνση της διαφοροποίησης αυτών των διακριτών ήχων, αλλάζοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Η διάρκεια, η κατεύ θυνση στο χώρο, η ένταση του ήχου κλπ., έπρεπε πλέον να διαφοροποιηθούν. Αυτομάτως, οι διάφοροι ήχοι απέκτησαν με άλλους ήχους κοινά χαρακτηριστικά ομάδας, εφόσον είχαν κοινό χρώμα, ένταση κλπ.
Σύμφωνα µε τον Στοκχάουζεν, (βλ. Στοκχάουζεν, ομιλίες για τη σύγχρονη μουσική, UCLA)
η εκτενής αυτή απομόνωση των στοιχείων δημιουργεί ένα στατιστικό αποτέλεσμα και αντιστοίχως, ένα πρόβλημα για την επάρκεια των ήχων στο μουσικό έργο, οδηγεί σε φαινόμενα μάζας (κάτι που ο Ξενάκης χειρίζεται ως βάση της μουσικής του έρευνας σε ορισμένα έργα όπως πχ. οι Μεταστάσεις, αναφερόμενος σε μουσικά νέφη). Με τον όρο ομάδες στοιχείων, ο Στοκχάουζεν ορίζει ομάδες που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Το πρόβλημα όμως που επισημαίνει σε έργα του Σένμπεργκ είναι οτι κατά κάποιον τρόπο, με τη μέθοδο αυτή, μια ομάδα πέντε στοιχείων έγινε πιο ενδιαφέρουσα από μιά ομάδα δυο στοιχείων. Οι ομάδες ήχων όφειλαν να είναι διαφοροποιημένες και εξισορροπημένες μετα απ΄ένα διάστημα εμφάνισής τους στο μουσικό έργο.
Σε μια τέτοια προσπάθεια εξισορρόπησης, οι οκτώ νότες μπορούσαν να είναι μαλακότερες από τις δύο, ενώ οι δύο μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από τις πέντε νότες κλπ. Η ίδια η ομάδα θα θεωρείτο εξισορροπημένη μέσα σ΄ένα σύνολο διαφορετικών ομάδων, καθώς ακόμη και το ποσοτικό στοιχείο κάθε ομάδας, δηλαδή ο αριθμός ήχων που περιέχει, την κάνει κατ'α έναν τρόπο "σημαντικότερη" μέσα στη σύνθεση από την ομάδα που περιέχει έναν μόνον ήχο.
Έτσι ο «εκδημοκρατισμός» της μουσικής που επαγγέλθηκε ο Σενμπερκ έπρεπε να αναθεωρηθεί. Συνεπώς χρειάστηκε η ανεύρεση μιας ισορροπίας ανάμεσα στις ομάδες αυτές. Εισήχθη έτσι μια ανάγκη αλλαγής ανάμεσά τους στα ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως η «μαλακότητα», η ένταση κλπ., στο γενικότερο πλαίσιο «ανεξαρτητοποίησης της φόρμας»( ιndividualization of form, Στοκχάουζεν, ομιλίες για τη σύγχρονη μουσική, UCLA)
Ως απάντηση στη διαπίστωση αυτή ο Στοκχάουζεν θα προτείνει τις ομάδες στοιχείων σε 3 ορχήστρες-εξ’ου και το έργο Gruppen. Την εισαγωγή στο σειραϊσμό των νεώτερων χρόνων συναντάμε στον Στοκχάουζεν. Ο σειραϊσμός αμφισβητήθηκε από τον Ξενάκη στο διάσημο άρθρο του για την κρίση της σειραική μουσικής The Crisis of Serial Music, στο περιοδικό Gravesaner Blatter, του συνθέτη Hermann Scherchen. Το βασικό του επιχείρημα υπήρξε η θεώρηση οτι ο σειραισμός αποτελεί υποκατηγορία της στοχαστικής προσέγγισης.
Οταν οι ηχοι γίνουν πολύ πυκνοί ή απλώς πάρα πολλοί, δεν εκλαμβάνονατι παρά ως ηχητική μάζα. Mια ομάδα με ένα στοιχείο είναι ένα ηχητικό σημείο, ενώ μια ομάδα με πάρα πολλά στοιχεί είναι μια ηχητική μάζα. Η μάζα, παρότι εκλαμβάνεται ως ενότητα, γνωρίζουμε οτι αποτελείται από μεγάλο αριθμό μικρότερων στοιχείων. Τα επιμέρους στοιχεία. οι ανεξάρτητοι ήχοι δεν ακούγονται πια, ούτε μπορούν να αναλυθούν σε μικρά κομμάτια, παρότι γνωρίζουμε οτι υπόκεινται σε νόμους. Οι συνθέτες αντικατέστησαν τις παλαιότερες έννοιες με στατιστικές μάζες ήχων, κινήσεις ήχων, κατευθύνσεις κλπ. Στοιχεία, ομάδες και ηχητικές μάζες εμφανίζονται στο έργο του Στοκχάουζεν, Gesang der Junglige. Πως συνθέτονται τα στοιχεία; κατά τον Στοκχάουζεν, μέχρι ενός σημείου, κάθε σύνθεση ήταν προκαθορισμένη (ντετερμινιστική) από τον συνθέτη, παρότι πάντα υπάρχουν μη-αιτιοκρατικές σχέσεις που δεν καθορίζονται από τον συνθέτη αλλά δεν επηρεάζουν τη σύνθεση. Το Time-measures/ ways of maesuring time, (1956)
Ucla4
παρουσιάζει πέντε πνευστά σε ίδιο χρόνο, όπου το πρώτο ξεκινάει όσο δυνατόν ταχύτερα καθώς το δεύτερο πνευστό ξεκινάει όσο το δυνατόν πιο αργά, στο δικό του χρόνο, παίζοντας μία ομάδα ήχων με μια αναπνοή. Το τρίτο όργανο ξεκινάει επιβραδύνοντας, το τέταρτο στο δικό του χρόνο κλπ. Ετσι τιο έργο μετασχηματίζεται δυναμικά σε πολλές μορφές, αμφισβητώντας την ανταπόκριη κάθε στοιχείου με ίδιο τρόπο κάθε φορά. Υπάρχουν λοιπόν στοιχεία λιγότερο καθορίσιμα, υποκείμενα σε μια νέα τάξη, σε μια τάξη άλλου τύπου σε σχέση με την κλαισκή σύνθεση. Αν η πολυπλοκότητα αυξηθεί, οι δομές θα αλληλεπικαλυφθούν τόσο ώστε κάθε εκτέλεση του ίδιου έργου να είναι εντελώς διαφορετική, όπως ίδιες γενετικές δομές παρουσιάζουν διαφορετικό φαινότυπο σε διαφορετικά περιβάλλοντα.Το έργο παρουσιάζεται δίχως προφανή κατεύθυνση, παράγοντας νέες νοηματοδοτήσεις (multi-meaning), καθώς μπορούμε να συνθέσουμε ήχους σε πολλαπλά επίπεδα με διαφορετικές κατευθύνσεις.
Στοιχεία, ομάδες και ηχητικές μάζες μπορούν πάραυτα να έχουν ή να μην έχουν μια κατεύθυνση (ιστορία, σειρά κλπ). [Επίσης, μια άλλη σχηματοποίηση που προτείνει ο συνθέτης, συνεχής, στηριζόμενη στις διαδοχικές αλλαγές, μπορεί να εφαρμοστεί στη βάση απλής εκτίμησης αντιθέσεων, συνθέσεων κλπ. και μοιάζει περισσότερο με τις κλασσικές θεωρίες για τη συνθεση.]
Μια τελευταία σχηματοποίηση δίνει σημασία στην στιγμή, το τώρα ως απόλυτη έννοια, σε κάτι που δεν ξεκινά από κάποιο παρελθόν και υποδεικνύει ένα μέλλον, αποτελεί ένα γεγονός (event). Υπάρχει ένας χρόνος και οι ήχοι βρίσκονται μέσα σ΄αυτόν το χρόνο. Ο χρόνος γίνεται αντιληπτός από το άκουσμα των ήχων και μέσω των ήχων περνάμε από τον έναν χρόνο στον άλλον. Ο ήχος μπορεί επίσης να αποδομηθεί, να απο-συνταχθεί. Καθώς ακούμε, ακούμε έναν ήχο, ένα "χρώμα" , που αποτελείται από πολλά στοιχεία, παρότι εκλαμβάνεται ως ενιαίος ήχος. που μπορεί να αποδομηθεί σε στοιχειώδεις συχνότητες. Αυτο σχετικοποιεί τον ήχο, τον εντάσσει σ΄ένα περιβάλλον συσχετισμών που έχουν επιρροή στην λειτουργικότητα του, όπως η γενετική πληροφορία δεν έχει κανένα νόημα ή λειτουργικότητα έξω από την αλυσίδα στην οποία εντάσσεται.
Dvd musica viva xenakis
O διευθυντης ορχηστρας του έργου Συρμος, για 18 έγχορδα, (1955), περιγραφει τη μουσικη του ξενακη ως γραμμες και σημεια στο χωρο τα οποια δημιουργούν ένα τρισδιάστατο γραφημα, Καθώς μελωδια, αρμονία και ρυθμος δεν ειναι η πρώτη επιδίωξη του συνθέτη, αυτο που ενδιαφερει είναι η πυκνοτητα και η ενέργεια, Το εργο εναι μια διαχείριση ενέργειας με τη χρηση γκλισάντι που παροιμοιάζεται με την τροχία ενος κομήτη.
Οι μαθηματικες ιδεες του δινουν το πλαίσιο να εργαστεί με σημεια και γραμμες, σαν ενα αρχιτεκτονικό πλάνο , στο οποίο διαφορετικές γραμμες και πατερνς
μετασχηματιζονται σε νοτες και ακολουθιες απο νότες ( johannes Kalitzke, musica viva dvd, Wergo, Mythos und Technik, BR.)
Η κατανομή ττων σημειων με στοχαστικό τρόπο δημιουργεί πυκνωσεις και αραιωσεις σαν μια τρισδιαστατη επιφανεια με κορφες και κοιλώματα, με καθε μουσικο εκτελεστη να εχει επιγνωση της εντασης της εκτελέσεως ωστε το μουσικο γραφημα να ερθει στη ζωή. Κατα διαστηματα , το μουσικο υποβαθρο είναι σταθερό και πανω σ αυτό εντασεις υπερπηδουν την επιφάνεια, εξερχονατι από την βασική ηχητική μαζα. Το αποτελεσμα ειναι ενα ρελιεφ, τρισδιαστατο , που αποτελειται απο σημεια, γραμμες και επιφανειες.( johannes Kalitzke, musica viva dvd, Wergo, Mythos und Technik, BR.)
No comments:
Post a Comment